Beatrijs Smulders stelt in een recent artikel in het NRC Handelsblad dat parttime werken goed is vrouwen. Zoals te verwachten was, leidde dit tot de nodige reacties van mede- en tegenstanders. Ik wil me echter niet mengen in deze welles-nietes discussie. Wel deel ik graag mijn visie op het begrip parttime werken. Wat in mijn ogen een achterhaald begrip is.
Parttime werken is ontstaan in een tijd dat er geen mogelijkheden waren om flexibel te werken. En als oplossing voor een reëel probleem, namelijk dat – vooral toen – vrouwen én wilden werken én voldoende tijd met hun kinderen wilden doorbrengen. In de context van die tijd was deeltijd werken baanbrekend en innovatief. En inderdaad een groot goed voor vrouwen. Nederland heeft hiermee altijd voorop gelopen.
Schuldgevoel van deeltijders
De deeltijdbaan kent ook nadelen. En die lijken misschien zelfs wel zwaarder te wegen dan ‘vroeger’ met de ambitie van vrouwen om naast een kind ook een goede carrière op te bouwen. De werkgever waardeert het gemak van de voltijdswerker; die is dagelijks bereikbaar wat bijvoorbeeld stukken handiger is met het inplannen van vergaderingen, zo is de traditionele gedachte.
De deeltijdwerker is alleen op bepaalde dagen bereikbaar en geeft vaak voorrang aan het thuisfront, zoals in geval van een ziek kind. Daar komt bij dat de deeltijders vaak stress ervaren, omdat ze er zowel voor het gezin als voor het werk moeten zijn. En omdat het werk nooit af is gecombineerd met een altijd aanwezig schuldgevoel, levert een deeltijdwerker meer uren inzet dan waarvoor wordt betaald.
Het Nieuwe Werken vervangt de deeltijdbaan door flextimebaan
Met Het Nieuwe Werken is het tijd de deeltijdbaan meer naar de achtergrond kan om plaats te maken voor de ‘flextimebaan’. Uit onder meer onderzoek van de Radboud Universiteit blijkt namelijk dat vrouwen – en waarschijnlijk gaat dit ook op voor mannen – best meer uren willen werken, maar dat ze in de knel komen met het 9-5 jasje dat te strak zit. In de tijd-ruimtelijke flexibiliteit zit de oplossing; op deze manier kúnnen veel meer mensen (bijna)fulltime werken. Uit datzelfde onderzoek blijkt dat als er ruimte voor flexibel werken is, professionals bereid zijn om tot maar liefst 35% meer per week te werken.
Bijkomend voordeel van deze zogenaamde flextimebaan is dat mannen hem ook ambiëren, meer dan de parttime baan die toch altijd om de nodige uitleg aan de omgeving vroeg… komen we meteen een stapje dichterbij het oplossen van het emancipatieprobleem.
