Gemiddeld een keer per winter heerst er een groot gevoel van saamhorigheid in Nederland. Niet doordat we ons afvragen of t ‘oan git’. Niet door de koek en zopie. Maar een gezamenlijk klaagzang over treinperikelen zorgt voor een warm schouder aan schoudergevoel. Waarbij iedereen soortgelijke vragen heeft: het sneeuwt toch niet voor het eerst in Nederland, en, waarom rijden de treinen in landen als Zwitserland wél gewoon?
Koning Winter mag dan weer zijn vertrokken, theorieën van hoge piefen bij de NS en landelijke overheid over hoe het opnieuw zo ver heeft kunnen komen plus mogelijke oplossingen die reiken tot over de landsgrenzen, weten de actualiteit te beheersen.
Hoog in de boom
Zonder nu al te diep op de problematiek van de NS in te gaan, ben ik ervan overtuigd dat een deel van de oorzaak te wijten is aan het feit dat problemen op hoger niveau blijven hangen. Daar waar professionals, ver verwijderd van de dagelijkse praktijk, zich bekommeren over theoretisch getinte beleidsstukken en oplossingen. Door issues juist bij werknemers ‘in het veld’ neer te leggen, zijn er slagen te maken. Zo zie ik bij de implementatie van Het Nieuwe Werken maar al te vaak interessante verschuivingen en ontwikkelingen op dit vlak.
In het veld
Inherent aan Het Nieuwe Werken is de grotere eigen verantwoordelijkheid die komt te liggen bij de werknemer. Individueel of in teamverband wordt er een beroep gedaan op zelfsturend niveau. En wat zie je? Doordat werknemers ‘in het veld’ meer deelgenoot zijn geworden, komt dit ten goede aan de betrokkenheid. Ze hebben terecht het idee dat de bal bij hen ligt en dat zij ‘iets’ moeten doen om een probleem te voorkomen of op te lossen. Daar komt verder bij dat juist de werknemers die dichtbij een zeker issue staan, vaak als geen ander weten hóe iets in zijn werk gaat, wat de behoeftes zijn, waar het wrikt en hoe een eventueel probleem het beste aangepakt kan worden.
Krukken
Oplossingen zijn lang niet altijd hogere wiskunde. Met gezond boerenverstand zijn snel kilometers te maken. Of zoals een voormalig verkeersleider van de NS zei: vroeger sprong de machinist uit zijn trein om zelf te oordelen of de wissel in de goede stand stond. Was dat niet het geval dan pakte hij de kruk erbij om dit aan te passen en werd de reis voortgezet.
___
Marianne Sturman
Directeur Moneypenny en Cloudworkers
Dit artikel is ook gepubliceerd op re.Public
